„Płonące uszy” to surrealistyczna, lesbijska baśń, która czerpie z tradycji komiksów i kina science fiction w zobrazowaniu prawie ludzkiej historii miłosnej i zemsty. Akcja, zrealizowanego za pomocą kamery Super 8, filmu dzieje się w  2700 roku w zdewastowanym mieście Asche. Poznajemy  splątane losy trzech kobiet: Spy –  artystki komiksowej, Volly – artystki performance i piromanki oraz Nun – amoralnej kosmitki z upodobaniem do gadów. To utrzymana w klimacie kabaretu i estetyki „cyberdyke”, przeplatana seksem, przemocą i pulsującą ścieżką dźwiękową, antyromantyczna opowieść o miłości w jej wielu formach. W filmie austriackiego trio można doszukać się m.in. inspiracji twórczością Valie Export.

Cyfrowa restauracja filmu została wykonana w 2020 roku przez Kinothek Asta Nielsen e.V. w ramach projektu „Remake. Frankfurter Frauen Film Tage 2019”.

Film powstał podczas jednej z częstych podróży do Amsterdamu Angelika Levi i Josje Pater, tworzących kobiecy zespół Subsonic. Levi i Pater postanowiły zorganizować i sfilmować sex party z znajomymi Holenderkami ze sceny punkowej i squatterskiej. Prawie dwie trzecie nakręconego wtedy materiału przepadło podczas procesu wywoływania filmu w laboratorium Kodaka. Angelika Levi zdecydowała się zaprosić bohaterki filmu do Berlina, aby tam ukończyć zdjęcia. Proces powstania filmu wpłynął na jego fragmentaryczny charakter, który może być odczytywany w kontekście kruchości kultury queer.

W tym krótkim filmie, nakręconym kamerą Super 8, widzimy Inger Schwarz i Angelikę Levi na dachu jednego z berlińskich budynków. Radości ze wspólnie spędzonego czasu towarzyszy przyjemność z nieskrępowanego roznegliżowania. Postaci w dokamerowym spektaklu wykorzystują wiśniowy dżem i ciasteczka w kształcie liter – układając je w wypowiedzi i je spożywając.