W filmie Pratibha Parmar bada złożoność i trudności życia osób nieheteronormatywnych wywodzących się z Indii. „Khush” oznacza ekstatyczną przyjemność w języku urdu. Dla lesbijek i gejów pochodzących z Azji Południowej, mieszkających w Wielkiej Brytanii, Ameryce Północnej i Indiach (gdzie kontakty homoseksualne przestały być penalizowane w 2018 roku), termin ten oddaje szczególne doświadczenie bycia osobą queerową i zarazem osobą niebiałą. Przywołane świadectwa, różne pod względem geograficznym, łączy poczucie izolacji, ale także solidarności i radość z bycia „khush”.
Film kładzie akcent na zmysłowość tych doświadczeń, euforię z przeżywania seksualności zakorzenionej w kulturze, zobrazowanej za pomocą sekwencji tanecznych i ścieżki dźwiękowej.