Przełomowe wydarzenia w popkulturze zawsze mają swój kontekst historyczny. Rumuński reżyser Andrei Ujică (znany z „Autobiografii Nicolae Ceauşescu”) przywołuje przyjazd Beatlesów do Nowego Jorku na koncert, który odbył się na Stadionie Shea w sierpniu 1965 roku. Tytuł filmu odsyła do znanej piosenki zespołu, która opowiada o tym, jak teraźniejszość staje się trudną do odzyskania i zapomnienia przeszłością. Ujică, którego twórczość ma wyraźnie polityczny charakter, zestawia koncert brytyjskiej grupy z takimi momentami w historii USA, jak wystawa światowa w Nowym Jorku w 1964 roku czy zamieszki w Los Angeles w dzielnicy Watts przeciwko brutalności policji i rasizmowi.

Te okoliczności tworzą wspólnie portret minionej epoki, który odbija się echem we współczesności. Reżyser wykorzystuje znalezione materiały z kronik filmowych, prywatne archiwa na taśmie Super 8 oraz nagrania kultowego koncertu Beatlesów. We współpracy z francuskim ilustratorem Yannem Kebbi wprowadza do filmu dwie szczególne postaci: początkującą pisarkę i fankę Beatlesów. Głosu użyczają im aktorki czytające dzienniki oraz fragmenty opowiadań samego Ujică. Nadaje to filmowi poetyckiego akcentu, a postaci dialogują z archiwaliami, którym dają nowe życie. Podobnie jak w przywołanej w tytule filmu piosence Beatlesów przeszłość i teraźniejszość znów okazują się być tylko dwiema stronami tego samego medalu.